Wie geen fouten maakt leert niks

Toen ik jonger was werkte ik als loodgieter voor een Alkmaars loodgietersbedrijf. Alles wat ik kan heb ik daar geleerd van oudere collega’s. Als zij zeiden dat iets zo was, dan was het ook zo. Geen tegenspraak. Niet gek dat ik als naïef jong broekie met enige regelmaat voor de gek werd gehouden. Op een gegeven moment begon ik de geintjes door te krijgen, dus toen ze me wegstuurden om een optromppen te halen wist ik vrij zeker dat deze naast de plintenladder in het magazijn van niet bestaand gereedschap zou staan. “Haal hem lekker zelf”, was mijn assertieve reactie dan ook. Je raadt het al: hiernaast zie je de optromppen.

Inmiddels sta ik alweer een flink aantal jaren als docent in de werkplaats om jongeren het installatievak te leren. Ik geef mijn kennis door zoals mijn oudere collega’s destijds bij mij deden. En daarbij horen natuurlijk ook de onderlinge gebbetjes!

Zo controleer ik ieder jaar wel iemands waterpas om te concluderen: “Jouw waterpas is niet in orde, er zit een belletje in. Je moet het dopje aan de zijkant even opendraaien om hem bij te vullen.” Uiteraard wordt dat braaf geprobeerd, tot ze me zien lachen, dan hebben ze het meestal wel door en lachen ze mee. Ze moeten de mores van het werken in deze sector leren en niet gaan huilen als ze samenwerken met een paar doorgewinterde Amsterdamse grapjassen die ze met hun overall aan een schot vastnieten. Dan moet je vooral meelachen, zo gaat dat in ons vak.

Oeps, vergeten afvoer aan te sluiten

Laatst kwam een leerling naar me toe met de vraag of hij eerder naar huis mocht voor een klusje thuis. Op mijn vraag of dat niet kon wachten bleek hij een aantal weken ervoor de badkamer bij zijn vader te hebben vervangen, waaronder een inbouwreservoir van het toilet. Alles was inmiddels keurig afgemonteerd, getegeld en gekit, maar het was wat lawaaiig achter het toilet. Met het schaamrood op zijn kaken bekende de knaap de afvoer vergeten te zijn aan te sluiten, waardoor alles wat je doortrekt achter de tegelwand terechtgekomen was. Bulderend van het lachen heb ik hem naar huis gestuurd voor deze stinkklus, maar niet zonder hem een van mijn eigen beginnersblunders te vertellen.

Ik moest in mijn jonge jaren een CV-ketel vervangen bij een prachtig huis boven op een duin in Egmond aan Zee. Tijdens het plaatsen zag ik dat de aanvoer- en retourleiding verkeerd om gemonteerd waren. Tijdens de koffie raakte ik niet uitgesproken over hoe dom de vorige monteur was. Dat zag je toch. Wat een amateur. Toen ik de volgende morgen op de zaak kwam moest ik even bij de baas komen. De klant van de vorige dag had gebeld en hij had wat vreemds ontdekt, of ik dat even kon gaan herstellen. Het begon me langzaam te dagen; in mijn haast had ik precies dezelfde fout gemaakt als de vorige monteur.  

Met het lood in mijn schoenen reed ik naar Egmond en toen ik de lange trap naar het huis opliep zag ik de klant al breed grijnzend achter het raam staan. Toen ik verontschuldigingen stamelend binnenkwam sprak hij de wijze woorden: “Zullen we het er maar niet meer over hebben? Wie geen fouten maakt, leert niks.”