Als ervaren installateur krijg je regelmatig te maken met leerlingen. Zij kunnen meelopen en afkijken van de oude rotten en zo de kneepjes van het vak leren. De meesten zijn ijverig en leergierig, gedreven om een goede indruk te maken, maar er zitten ook mindere goden tussen.

Als opleider werk ik nu al 12,5 jaar voor opleidingsbedrijf IW (voorheen ROI, Installatiewerk Noord-Holland) en daar krijg je regelmatig verhalen van monteurs die op pad zijn gegaan met onze leerlingen. De ene net wat handiger dan de ander.

Zo was er in Beverwijk een leerling die er absoluut uit sprong, maar niet om de juiste redenen helaas. Van zichzelf was het al niet een hele harde werker, zo bleek vaak genoeg wanneer hij voor een eenvoudige klus mee mocht. Als de monteur dan klaar was met zijn uitleg en hij draaide zich om naar zijn leerling, bleek hij regelmatig half slapend tegen de muur te leunen. Of de deurpost, zolang meneer maar gemakkelijk kon dutten.

Voor een nieuwbouwproject waar hij aan meewerkte besloot de leidinggevende monteur op een dag dat de leerling wel aan de slag kon met de opleverpuntjes. Gewoon de puntjes afwerken die net niet helemaal in orde zijn na de oplevering. Dat moest zelfs hij wel voor elkaar krijgen toch?

Tot ieders grote verbazing kwam hij razendsnel weer terug bij zijn leidinggevende. Hij was klaar, zo zei hij. Hoe kan dat nou? De lijst was best behoorlijk en hij had nou niet echt laten zien dat hij een doorwerker was. Toch maar even checken hoe hij dat nou had geflikt.

Aangekomen bij woning 1 werd de kraan gecheckt, die zou namelijk nog lekken. Daar had de jongeman keurig een vinkje bij gezet, want die kraan lekte inderdaad. In woning 2 was er inderdaad een ventiel vergeten en in woning 3 had hij gezien dat de toiletbril nog steeds scheef zat. Oplossen? Dat was niet eens bij hem opgekomen. Hij was alleen alle punten afgelopen om te checken of die nog steeds niet gerepareerd waren.

Dat hij uiteindelijk maar een ander vak is gaan doen, mag geen verrassing heten.