Vaak hoor je dat het huis van de schilder niet altijd goed in de lak staat en de aannemer zijn eigen woning laat versloffen. Deze vooroordelen zijn zeker niet van toepassing op de hoofdpersoon uit de rubriek ‘de thuisklusser’. Bevlogen op het gebied van duurzaamheid passen zij de technieken uit hun werkzame leven toe op hun eigen woning.

Ron Hartog, de thuisklusser van deze maand, woont al het gros van zijn leven in zogenoemde tiny houses in de Zaanstreek. Als duurzame pionier en bewoner van het tiny house parkje begon Hartog met het verduurzamen van zijn woning.  

Klein maar fijn
Toen de winkel van Hartog zijn ouders op zijn dertiende in vlammen opging, besloot het gezin in een caravan te gaan wonen. “We hadden geen groot gezin, dus dat ging makkelijk. We vonden het vooral heel gezellig”, vertelt Hartog nostalgisch. En hier is het plantje gezaaid, want in 2011 besloot Hartog zijn eigen tiny house te betrekken. En dit deed hij niet alleen, hij verhuisde namelijk de zonnepanelen van zijn voormalige woning mee.

Op het moment dat Hartog zijn huidige tiny house betrok was er nog niets duurzaams aan, in tegendeel “we kochten de woning met een energie slurpende hottub in de tuin”. We hebben destijds een onverwarmde woonlaag aan het huisje gebouwd, wat fungeert als een isolatie voor het woonhuis. Daarnaast installeerde hij zijn oude panelen opnieuw en ruim vijftien jaar geleden kocht Hartog, met een klein beetje gemeentesubsidie, een aantal nieuwe zonnepanelen. Dit was in die tijd, volgens Hartog, nog schreeuwend duur: “We betaalden toen 2.000 euro voor drie zonnepanelen.”

Voor de installatie van de zonnepanelen, en de complete elektra aansluiting heeft Hartog geen installateur nodig gehad “dat is mijn stijl: ik zoek iets uit en dan leer ik het mijzelf aan”. Het aanschaffen van losse zonnepanelen ging Hartog echter niet zo makkelijk af. “Bijna iedere Nederlandse aanbieder van zonnepanelen verkoopt de panelen inclusief installatie, waardoor je bijna gedwongen wordt om panelen in China te kopen omdat ze daar wel ‘los’ verkrijgbaar zijn.”

Methaangas winnen
Hartog vertelt dat de bewoners uit de omgeving vroeger al bezig waren met het duurzaam inzetten van grondstoffen. “Vroeger wonnen ze hier in de regio moerasgas uit het water het is eigenlijk zonde dat dit niet meer gebeurt, want het methaangas verbranden is een stuk minder schadelijk voor het milieu dan het te laten vervliegen.” Moerasgas is methaan en staat ook bekend onder de naam brongas. Het is ontstaan door rotting van plantenmateriaal.

En hoe men het gas won weet Hartog goed: “Als je boort voor zon gaswinning, moet je net zo lang boren tot je bij de schelpen-laag aangekomen bent. En net daarachter ligt het gas. Dit gas kun je dan opvangen in tanks en gebruiken als gasvoorziening in de woning.”

Maar natuurlijk zitten hier ook een aantal nadelen aan verbonden, waardoor het uiteindelijk werd verboden. “Je maakt door deze boringen eigenlijk telkens een lek in de polder, net als in een badkuip. En het water dat door de boring in het meer ontstaat, moet de gemeente er weer uitpompen”, vertelt Hartog. Daarnaast bevat het water dat omhoog komt fosfaat. “Vroeger wilde je fosfaat uit het water houden omdat dit als een soort meststof voor waterplanten dient, maar inmiddels is dit anders. Doordat het water zo helder is en het vol met waterplanten zit, kan het water eigenlijk juist wel wat fosfaat gebruiken.”

Toekomstplannen
Wanneer we Hartog vragen over zijn verduurzamingsplannen voor de toekomst blijken er nog veel ideeën op de plank te liggen. Hartog is voornemens om zelf een koelsysteem voor zijn zonnepanelen aan te leggen, wat tegelijk voor de opwekking van warm water zal zorgen. “Een zonnepaneel werkt geloof ik het beste bij 20 tot 28 graden Celsius, en als deze zomers te heet wordt werkt deze niet effectief meer. Maar als je hier nu water achter laat lopen, heb je én lekker warm water én beter werkende zonnepanelen.”

Deze zomer is Hartog al gestart met dit project, maar er dreven nog wat problemen boven. “Bij de eerste poging heb ik een lekke slang gemaakt en heb ik deze tactisch tussen de panelen gelegd, waardoor het water voorlangs over de panelen stroomde.” Maar wat gebeurde er? Alle kalk uit het water bleef op zijn zonnepanelen liggen! “Dus het koelen ga ik de volgende poging via de achterkant doen, zo blijven we weer dingen leren”, lacht Hartog.