Het is een vreemd jaar in de duurzame energiesector. De van zonnepaneelmarkt is ingestort en ook de  warmtepompverkopen blijven zwaar achter. Bij zonne-energie wordt er volop gewezen naar de onbetrouwbare overheid, maar dat is slechts de helft van de waarheid. Van iedere verleende subsidie weten we dat er een einddatum aan vastzit en salderen is natuurlijk gewoon een ordinaire subsidie. Ordinair omdat vrijwel iedere subsidie ten goede komt aan het rijkere deel van Nederland.

Wanneer de zonne-energiebranche wat meer realistisch naar de toekomst had gekeken, dan had men eerder kunnen pleiten voor minimale hoeveelheid verplicht eigen zonne-energieverbruik. Met deze toevoeging had men nooit enorme hoeveelheden panelen kunnen plaatsen dat veruit ging boven het eigen verbruik. Maar gulzig als commercie is, ging men voor aantallen en omzet.

Ook de warmtepompbranche is nog verre van volmaakt. In november 2023 keek men terug op het zo succesvolle afgelopen jaar. De warmtepomp was doorgebroken en niet meer te stoppen. Hoe anders kan het lopen. Ook hier schreeuwt men dat de onbetrouwbare overheid de schuld is. Echter de verplichte hybride maatregel had reeds voor afschaffing al ernstige schade aangericht. De verplichting tot het aanschaffen van de hybride warmtepomp in 2026 was voor installerend Nederland aanleiding om hun consumenten massaal aan te sporen nu nog een nieuwe hr-ketel te laten plaatsen.

Daarnaast kunnen we de warmtepompmarkt bestempelen als een losgeslagen kudde. In de jaren ’80 vonden we vijftien cv-ketelmerken al absurd veel. Bij warmtepompen kunnen we kiezen uit tweehonderdzestig aanbieders. Het is met deze aantallen onmogelijk dat een brancheorganisatie hier nog gestructureerde richting aan kan geven.

Ook Techniek Nederland is er nog altijd niet in geslaagd hun leden voldoende te enthousiasmeren voor het installeren van warmtepompen. In mijn woonplaats zijn er zo’n zes gerenommeerde installatiebedrijven waarvan er slechts één – als het moet – een warmtepomp wil plaatsen.

De problemen doen zich niet alleen voor bij het plaatsen. Wie bijvoorbeeld een nieuwbouwwoning met warmtepomp heeft gekocht, zoekt zich na de garantieperiode ongans naar een installateur die het service en onderhoud op zich wil nemen. Dit gaat de komende jaren grote problemen opleveren voor vele consumenten.

De leveranciers en de brancheorganisatie schuiven dit af naar de installatiebranche, maar dat is onterecht. De tijden en de techniek zijn veranderd. Wie denkt dat de installatiebranche massaal op de juiste manier warmtepompen gaat plaatsen en servicen, komt bedrogen uit. Service en onderhoud plegen aan pakweg 78 warmtepompmerken, ik zou het als installateur ook wel uit mijn hoofd laten.

Voor dit hele traject ligt er een veel grotere inbreng en verantwoordelijkheid bij de leveranciers en de brancheorganisatie. Zij moeten het voortouw nemen om een nieuwe structuur op te zetten waarbij het belang van de consument voorop staat. Mijn advies aan de branche: na de kater is het tijd om je te bezinnen. Zoom niet in op verkoopaantallen, maar op de juiste structuur. Ontwikkel door en maak ze betaalbaar voor de totale markt. Voor je het weet stopt de ISDE ook nog eens.