We moeten de deur dichthouden

14.06.2022 Sven Asijee

We moeten de deur dichthouden

Krapte op de arbeidsmarkt is een onderwerp dat we elke keer terug zien in de media. Inmiddels zien we dat er te veel vacatures zijn voor te weinig mensen. En dat merken we ook in de techniek. Met de grote uitdagingen die er liggen op het gebied van klimaat en energie, zijn vakmensen meer dan nodig. 

Maar het klinkt zo vertrouwd want dat signaal is niet nieuw. Integendeel. De afgelopen jaren is de roep om vakmensen een terugkomend signaal. En we zien overal oplossingen en drempels. In het onderwijs, bij de ouders, in de beeldvorming, et cetera. Maar durven we onszelf ook kritisch te bevragen? Durven we in de spiegel te kijken? Waar en wanneer zijn wij aan zet? Durven we over onze eigen schaduw heen te stappen?

De achterdeur staat nog steeds te ver open
Een trend is in ieder geval dat veel vakmensen die de weg naar de technische installatiebranche eerder hadden gevonden weer vertrekken. De achterdeur staat nog steeds te ver open en we weten mensen vaak nog onvoldoende vast te houden. We weten niet altijd te boeien en te binden. Deze generatie van nieuwe vakmensen zoeken ook andere zaken. Een betere balans tussen werk en privé, mogelijkheden om te kunnen groeien en te ontwikkelen, onderdeel zijn van een brede maatschappelijke transitie waar we als sector aan bijdragen en maatschappelijke impact maken.

En dat is meer dan werken! Het vraagt iets van werkgevers. Meer eigen regie bij de vakmens, vertrouwen en goede arbeidsvoorwaarden waardoor part time werken mogelijk is. Maar ook om meer aandacht voor ontwikkeling als mens en vakmens. En de deuren openen voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. Hoe kunnen we mensen met een chronische ziekte aan het werk houden en hoe dragen we bij aan inclusiviteit? Een aantrekkelijke werkgever zijn, sluit de deur aan de achterzijde.

In paniek schieten heeft geen zin
Is er dan niets aan de hand? Natuurlijk wel. Er zijn serieuze problemen op plekken als het onderwijs, de zorg en de vele technici die nodig zullen zijn voor de energietransitie. Maar in paniek schieten of wijzen naar de overheid heeft geen zin. Het oplossen vereist een beter doordacht plan dan alles toeschrijven aan krapte. Binnen de bedrijven, binnen de sectoren, in het beleid.

Een krappe arbeidsmarkt geeft misschien juist reden tot vrolijkheid. Misschien geeft het ons de spiegel die we nodig hebben de vraag te beantwoorden: wat kan ik doen als bedrijf of opleiding om vakmensen te boeien en binden? Dat is toch een glimlach waard.