De bewoonster van een zeventiende-eeuws pand heeft via de rechter afgedwongen dat haar verhuurder dubbel glas installeert. Volgens de bewoonster is haar woning zo koud dat het haar woongenot beschadigt. De kantonrechter van de rechtbank Amsterdam ziet enkels glas als een gebrek, en gaf haar daarmee gelijk.  

De huurder van een zeventiende-eeuws monumentaal pand in het centrum van Amsterdam heeft haar verhuurder gevraagd om dubbelglas te installeren. Dat wilde de verhuurder wel regelen, maar dat zou dan wel de huurprijs opschroeven.

De huurder ziet de slechte isolatie van het huis als een gebrek van de woning, en wil via de gebrekenregeling de verhuurder laten betalen voor dubbel glas. De verhuurder vindt dat de slechte isolatiekwaliteit van monumentale panden algemeen bekend is en ziet de isolatie als huurverbetering, waar een huurder zelf voor betaalt.

De kantonrechter geeft het gelijk aan de huurder. De woning is niet adequaat genoeg geïsoleerd, wat gezien kan worden als een gebrek waar de verhuurder voor moet betalen. Daarom heeft de rechter bepaald dat de verhuurder het enkel glas binnen vier maanden moet vervangen door een dunne variant dubbel glas.

Dat de woning stamt uit de zeventiende eeuw en een monumentaal pand is, speelt volgens de rechter geen rol bij de beoordeling over de aanwezigheid van enkel glas. De woning heeft al meerdere aanpassingen ondergaan om aan te sluiten bij het comfort van deze tijd, er is bovendien al deels dubbelglas aanwezig. Ook heeft de eigenaar al een offerte gekregen over het installeren van dubbel glas, dus van onmogelijkheid is geen sprake.

De rechter laat weten dat de energiecrisis en het maatschappelijk besef dat energiebesparende maatregelen van belang zijn, zijn meegenomen in het besluit. Ook speelt het mee dat het hebben van dubbel glas als normaal kan worden beschouwd, omdat 81 procent van de huurwoningen er al van is voorzien. Ten slotte is er rekening gehouden met het (recente) politieke debat over het al dan niet aanmerken van enkel glas als gebrek.